مقایسه اثر فعالیت بدنی بر عملکرد ریوی در دو شرایط آب و هوایی مختلف

اهداف: شرایط مختلف آب و هوایی و فعالیت بدنی از عوامل موثر بر عملکرد ریوی هستند که می توانند زمینه ساز بروز بیماری های تنفسی باشند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثر فعالیت بدنی بر عملکرد ریوی دختران 14-12 سال در دو شرایط اقلیمی متفاوت کرمان و گرگان بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه نیمه تجربی در سال 1392، 128 دانش آموز دختر 14-12 سال در شهرهای گرگان و کرمان (در هر شهر 64 نفر) به صورت خوشه­ای تصادفی از مدارس ابتدایی انتخاب شدند. آزمون عملکرد ریوی در زمان های قبل، بلافاصله، 7 و 20 دقیقه بعد از فعالیت بدنی از آنها گرفته شد. حجم های مورد بررسی، pef (اوج جریان بازدمی)، fev1 (حجم بازدمی در یک ثانیه)، fvc (ظرفیت حیاتی اجباری) و mef50% (حداکثر جریان بازدمی در 50% ظرفیت حیاتی اجباری) بودند. کاهش بیش از 15% در حجم های fev1 و pef بعد از فعالیت، به معنی وجود آسم ورزشی تعبیر شد. داده ها توسط آنالیز واریانس با اندازه­گیری مکرر و آزمون مجذور کای و به کمک نرم افزار spss 19 تحلیل شدند. یافته­ها: در حجم های fev1 و pef بین شهرهای کرمان و گرگان اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0p>)، اما میانگین حجم fvc بین دو شهر اختلاف معنی دار داشت (001/0=p). به طور کلی، اُفت عملکرد ریوی در کرمان بعد از فعالیت بیش از گرگان بود. نتیجه­گیری: فعالیت بدنی با شدت بیش از متوسط در دانش آموزان دختر 14-12 سال سبب کاهش موقت در حجم ریوی می شود که شرایط اقلیمی سرد و خشک نسبت به مرطوب، به اُفت بیشتر عملکرد ریوی بعد از فعالیت و همچنین ادامه این اُفت کمک می کند.